stervensnood
Een slok water om mijn droge lippen
te bevochtigen is alles wat mij rest
voor de koude kilte toeslaat in mijn
hartstreek als de dood nadert toeslaat
Mij neerslaat tegen de koude ijzige
grond de doodssteek vind plaats
ijzige winden vergezellen mij starre
ogen dichtvallend de dood sluit mijn
ogen voorgoed sluit mij in zijn armen
Met de herrinering aan dit ellendig leven
wat ik verlaten moet herrinerigen op mijn
netvlies gebrand van mooie tijden de honende
grimas van de dood is het laatste teken van
leven wat ik aanschouw voordat ik ga sterven
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, januari 12, 2003 13:58 |
| * zal ik alleen zijn als ik moet sterven, zou jij mij sterken in mijn donker wordende wereld, mij een laatste aanzien geven, samen wezen. * groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eddy daemen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||