gisteren had ik je aan de telefoon
je klonk rustig, tevreden
over de keuze die je had gemaakt
een week geleden

hoe hard het ook was
je moest het me wel vertellen
ik wist dat er iets was
dus had ik besloten te bellen

toen klonk je heel anders
in je stem hoorde ik je pijn
je kon zo niet met me verder
het was niet hoe het zou moeten zijn

nu zijn we weer een weekje verder
en het leven gaat zijn gang
maar jij zegt: het komt niet meer goed
en dat maakt mij zo bang

misschien ben ik je echt kwijt
maar vergeten doe ik niet
ik hoop dat toch op een dag
jij de wereld weer heel anders ziet

dat jij en ik weer samen zijn
maar dat is niet wat realistisch is
maar toch bijf ik hopen dat op een dag
ik je niet meer mis


ik mis je nigel....