ik leerde je kennen, meer dan een jaar geleden , je was zo lief , zo echt , je was mijn baas.
Ik leerde je beter kennen , je bleef lief , bleef echt, werd mijn droom...
na enkele maanden je nog beter te leren kennen , kwam je in mijn hart wonen , je maakte van mijn droom onze droom en nam me mee naar het paradijs.
het paradijs verdween , je liefde was weg , de vriendschap bleef.
Je gaf me een nieuw paradijs , gebaseerd op vriendschap, vertrouwen , vergeven .
Nu ik weet dat ik je moet verlaten , blijft ons paradijs in leven , mijn hart , jouw hart , jij het mijne ik het jouwe niet meer.
maar enkel de herinneringen dat het ooit van mij was , en de wetendheid dat onze vriendschap eeuwigdurend is , houd me in leven ,
maakt het verdraaglijker te moeten vertrekken , je te moeten achterlaten .
ik ben weg neem de herinneringen mee , laat mijn hart bij jou...