Heel devoot
Heel devoot
smeerde ik komkommer op mijn brood
Met sla wou het al niet lukken
zonder elke keer te bukken
naar mijn losgeraakte veters
En elke keer bij het smeren
dacht ik aan die hatelijke sneren
bij het vallen van de sla
ik denk dat ik een ongeluk bega
met mijn losgeraakte veters
Ik zal je worgen
zonder kennelijke zorgen
met kloofjes in mijn hand
smeer ik je van kant
met losgeraakte veters
Want jij smeerde altijd mijn brood
heel devoot
smeerde ik komkommer op mijn brood
Met sla wou het al niet lukken
zonder elke keer te bukken
naar mijn losgeraakte veters
En elke keer bij het smeren
dacht ik aan die hatelijke sneren
bij het vallen van de sla
ik denk dat ik een ongeluk bega
met mijn losgeraakte veters
Ik zal je worgen
zonder kennelijke zorgen
met kloofjes in mijn hand
smeer ik je van kant
met losgeraakte veters
Want jij smeerde altijd mijn brood
heel devoot
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, januari 15, 2003 16:11 |
| :) geinig en lekker snel :) | |
| Sheena: | Dinsdag, januari 14, 2003 21:01 |
| grijnsss ik ging voor de titel en de inhoud was verrassend ... goed voor een gulle schaterlach ;-) Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cornelis Verweij | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||