sinds zo'n 4 maanden strijd ik een 3-strijd met de liefde. aphrodite laat me een weg inslaan die ik liever niet tegen zou komen, zoals de meeste wegen van de strijd je liever ontwijkt. venus laat me mijn beproeving doorstaan als ikzelf zijnde een slet. beide laten mij zweten in het uur der waarheid dat nu niet lang meer uit zal blijven. ik zal trots ten ondergaan en ik weet dat ik mijn beide geliefden innig pijn zal doen na deze laatste kus. maar nu ik mijn gevoel eindelijk terug gevonden heb schiet ik er niet veel mee op, mijn gevoel weet het dus ook niet, mijn gevoel voelt dus toch 2 dingen tegelijk. innige liefde voor degene die ik al had en nog innigere liefde voor degene waarnaar ik hunker het 's nachts maar die door mij gedachten word afgestoten overdag. mijn gedachten hebben de arrogantie en stupide overtuiging dat sommigen geen pijn voelen of onverschillig zijn. rust wil ik hebben, spijt heb ik al. wetend dat beide mijn geliefden ook innig van mij houden maakt mij er niet vrolijker op, het moet stoppen, ik wil geen van beide kwijt, ik wil beide als vrienden aan mijn zijde, niet als vijanden aan de overkant. het moet nu afgelopen zijn, ik trek mij terug. hopend dat de liefde hun woede overwint en ik ze allebei aan mijn zijde zal herwinnen. mijn liefde voor jullie is net zo innig als jullie liefde voor mij, laat me niet alleen in de kou staan. ik zal mezelf beter maken.