Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
alleen
De schaduw van de maan
valt over de nacht
een lichte bries
houdt voor mij de wacht
een koude rilling
over heel mijn lijf
ik vraag me af
wanneer ik moet weten
of je weggaat of blijft
en toen de ochtenddauw verscheen
zag ik je aankomen
met je langzame pas
maar zelfs de maan verried me
ik had nog zo gehoopt dat jij het was
Reacties op dit gedicht
Lauke vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Jos Leus
:
Vrijdag, januari 17, 2003 21:39
Dit is mooi en droef maar zeker graag gelezen...
Over dit gedicht
Auteur:
Lauke
Gecontroleerd door:
DiAngeli
Gepubliceerd op:
15 januari 2003
Thema's:
[Angst]
[Dood]
[Familie]