Gevelstenen
Gelijk in
een onverstoorbare
kadans
zie ik
het gebouw
waar
jij naar buiten kijkt
met een onverstoorbare
blik
die alles
vasthoudt
in geblevenen momenten
die ons delen
en
verenigen
met de vreemde liefde
die altijd
als een
stenen
wens
overblijft
een onverstoorbare
kadans
zie ik
het gebouw
waar
jij naar buiten kijkt
met een onverstoorbare
blik
die alles
vasthoudt
in geblevenen momenten
die ons delen
en
verenigen
met de vreemde liefde
die altijd
als een
stenen
wens
overblijft
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Donderdag, januari 16, 2003 00:31 |
| Ken het gevoel, maar al te goed, mooi gedicht Victor, en nu lekker lapielapie doen, zeg maar, Kus! | |
Over dit gedicht
| Auteur: victor ruhlmann | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||