De weg naar geluk met je vrienden

Als de wegen naar geluk

Afgekneld zijn door eindeloos verdriet

Komen zoveel tranen

Als bij een melodramisch lied

Als je niet weet waar te vluchten

Van die nachtmerrie in de nacht

Blijf dan een beetje hopen naar de moed

Die je in je toekomst wordt verwacht

Denk je dat je niet kan ontsnappen

Uit het spinnenweb van verkrachte gedachten

Blijf toch dromen over een mooi paradijs

Die je pijn toch weer een beetje kan verzachten

Zeggen is makkelijker dan doen

Zeker als je het gevoel niet ervaart

Maar hoe het draait of keert

Niemand is het lijden waard

Praat met iemand

Het verzacht soms je pijn

En intussen merk je ook ineens

Wie je echte vrienden zijn…

niet echt geschreven vóór iemand mocht er mensen zijn die dit zouden afvragen, is in het algmeen gezegd...