De wanhoop nabij,dichter en dichter.
Het einde voor mij nog lang niet in zicht.
Toekomst bracht me nog altijd geen raad,
een woede laait diep in mij vol van kwaad.
Vertrouwen in de mensheid al lang verdreven,
niet langer loop ik nog met mijn hoofd geheven.
Liefde bracht me weer nieuwe moed,
een warm gevoel over mij heen als een heerlijke gloed.
Toch komt die leegte weer naar boven,
een gevoel opnieuw om me van het leven te beroven.
Doen zal ik het echter niet
maar waarom steeds dat gevoel in't verschiet?