De klap
Ik kijk in een zwart gat zonder bodem.
Ik val.
En ik blijf vallen.
Er komt geen einde aan.
Dan in de verte een klein lichtje.
Het komt langzaam op me af.
Ik stop met vallen.
Het lichtje komt dichterbij.
Het word zwakker.
En lost op in het donker.
Wanhoop slaat toe.
Ik val weer.
Niet wetend waarheen.
Dan de klap.
Voor eeuwig verlost
steffanie geb.23-02-1987
Ik val.
En ik blijf vallen.
Er komt geen einde aan.
Dan in de verte een klein lichtje.
Het komt langzaam op me af.
Ik stop met vallen.
Het lichtje komt dichterbij.
Het word zwakker.
En lost op in het donker.
Wanhoop slaat toe.
Ik val weer.
Niet wetend waarheen.
Dan de klap.
Voor eeuwig verlost
steffanie geb.23-02-1987
Reacties op dit gedicht
| kaysie: | Vrijdag, januari 24, 2003 17:32 |
| mooi geschreven!!! knuffels ,kusjes melxxx |
|
| delfi dolfijntje: | Dinsdag, januari 21, 2003 19:46 |
| mooi omschreven gevoel, ik begrijp wat je bedoelt. veel sterkte delfi dolfijntje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: **fleying mind** | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||