Ik weet niet meer wie ik ben.
Misschien dat ik mezelf niet eens meer herken.
Die jaren zijn allang verleden tijd.
Ik wil niet nog een keer zo’n strijd.
Deze gevoelens doen me nu nog meer pijn.
Opnieuw voel ik me alleen en klein.
M’n leven opgepakt na een tijd stil te hebben gestaan.
Ik wil dit niet nog een keer, ik wil gewoon doorgaan.
Steeds dikker wordt die muur om mij heen.
Het liefst ben ik nu alleen.
Geen aandacht aan mij schenken.
Laat mij maar alleen om over alles na te denken.
Opnieuw ben ik de strijd aan gegaan.
Ik kan deze gevoelens wel weer verslaan.
Daarna kan ik weer dagdromen.
Totdat deze beelden en gevoelens opnieuw terugkomen…