Stil en verloren
Stilletjes
Heel alleen zit ik te huilen
Traantjes vallen
En mijn ogen worden rood
Zo verloren
Wetend dat je er niet meer bent
En toch ben ik diegene
Die er heeft voor gekozen
Reacties op dit gedicht
| wimpieken: | Donderdag, januari 05, 2006 17:31 |
| mja tis hard, maar twas mss wel beter zoalst is gegaan ;) greetz me |
|
| Lauke: | Vrijdag, januari 24, 2003 21:06 |
| *zucht* tis ontroerend mooi!! | |
| Wim Meeus: | Dinsdag, januari 21, 2003 22:46 |
| Geduld ... heel veel geduld ... en die tranen minderen. Of ze verdwijnen kan ik nog niet zeggen. XXXXX en knuffff Groetjes van Wim PS: Als je wil ... weet je me te vinden. |
|
| Merel Sophie: | Dinsdag, januari 21, 2003 17:36 |
| ooo moooi! Ja, ook al ben jij degene die er voor gekozen heeft..dat maakt niks uit!Verdriet is heel normaal. liefs,Merel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evake | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||