Ik ga dood in jou
Ik ben aan het sterven,
Heel langzaam ik weet het,
Maar toch aan het doodgaan,
Omdat iemand pas echt leeft ,
In de gedachten van een ander.
Ik heb een tijd geleefd in de jouwe,
Doch nu ben ik aan het sterven,
Want jij bent me stilaan,
En misschien heel onbewust,
Aan het vergeten,
De gedachte aan mij stilletjes geblust.
Nu ben ik bijna dood,
En voel ik mij zo alleen,
Nu is het hier zo stil,
Niemand hoort het als ik ween.
Ik wil nog lang niet sterven,
Maar ik kan niet langer vechten,
Tegen de vergetelheid,
Dus zal ik moeten doodgaan,
Dromen en gevoelens ten spijt.
Ik weet ook niet waarom,
Ik kan het niet begrijpen,
Waarom moet ik al sterven,
Alvorens te kunnen rijpen?
Ik zal het wel nooit weten,
Want alvorens je het beseft,
Zal jij me al vergeten,
Dan ben ik al dood.
Heel langzaam ik weet het,
Maar toch aan het doodgaan,
Omdat iemand pas echt leeft ,
In de gedachten van een ander.
Ik heb een tijd geleefd in de jouwe,
Doch nu ben ik aan het sterven,
Want jij bent me stilaan,
En misschien heel onbewust,
Aan het vergeten,
De gedachte aan mij stilletjes geblust.
Nu ben ik bijna dood,
En voel ik mij zo alleen,
Nu is het hier zo stil,
Niemand hoort het als ik ween.
Ik wil nog lang niet sterven,
Maar ik kan niet langer vechten,
Tegen de vergetelheid,
Dus zal ik moeten doodgaan,
Dromen en gevoelens ten spijt.
Ik weet ook niet waarom,
Ik kan het niet begrijpen,
Waarom moet ik al sterven,
Alvorens te kunnen rijpen?
Ik zal het wel nooit weten,
Want alvorens je het beseft,
Zal jij me al vergeten,
Dan ben ik al dood.
Over dit gedicht
| Auteur: Brecht | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||