[...woordenloos...]
je was een man uit de duizend
een opa zoals geen andere
een vader voor je kinderen
dat zal nooit veranderen
je was een man uit de duizend
wat zeg ik, uit de ontelbare!
wat jij in je leven hebt gedaan
is met geen woorden te verklaren
je was zoals een berg
iemand om op te bouwen
zoals een rekenmachine op de uitkomst
konden wij op jou vertrouwen
je was zoals een rots
in de branding van de woeste zee
het leven was hard voor jou
en daar droeg je de gevolgen van mee
maar je was vooral een vader en een opa
je wijsheid heb je met ons gedeeld
zoveel heb je ons geleerd
nee, deze wonde is nog lang niet geheeld...
een opa zoals geen andere
een vader voor je kinderen
dat zal nooit veranderen
je was een man uit de duizend
wat zeg ik, uit de ontelbare!
wat jij in je leven hebt gedaan
is met geen woorden te verklaren
je was zoals een berg
iemand om op te bouwen
zoals een rekenmachine op de uitkomst
konden wij op jou vertrouwen
je was zoals een rots
in de branding van de woeste zee
het leven was hard voor jou
en daar droeg je de gevolgen van mee
maar je was vooral een vader en een opa
je wijsheid heb je met ons gedeeld
zoveel heb je ons geleerd
nee, deze wonde is nog lang niet geheeld...
Reacties op dit gedicht
| Monique: | Dinsdag, januari 21, 2003 22:46 |
| Ook ik had zo'n fantastische opa! Mijn wond is na 5 jaar ook nog lang niet geheeld... En is soms dieper als ooit... Liefs Monique |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stella | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||