Nu lig je daar!
Nu lig je daar,
Je zegt geen woord of geeft geen gebaar.
Het lijk wel of ik even niet meer leef,
Terwijl ik verschrikkelijk veel om je geef.
Vroeger konden we samen zo lachen,
Maar dat lachen is nu vergaan....
Ik kan alleen nog maar hopen,
Hopen, dat je ooit weer zou kunnen lopen.
Samen lopen langs het strand,
Samen hand in hand.
Misschien komt deze droom ooit nog uit!
Jessica!
(Dit gedichtje heb ik geschreven voor me vriend die naar een auto-ongeluk verlamt is geraakt)
Je zegt geen woord of geeft geen gebaar.
Het lijk wel of ik even niet meer leef,
Terwijl ik verschrikkelijk veel om je geef.
Vroeger konden we samen zo lachen,
Maar dat lachen is nu vergaan....
Ik kan alleen nog maar hopen,
Hopen, dat je ooit weer zou kunnen lopen.
Samen lopen langs het strand,
Samen hand in hand.
Misschien komt deze droom ooit nog uit!
Jessica!
(Dit gedichtje heb ik geschreven voor me vriend die naar een auto-ongeluk verlamt is geraakt)
Reacties op dit gedicht
| Ton Rijkers: | Woensdag, januari 22, 2003 14:35 |
| Hoi Jessica, Een erg aangrijpend gedicht....Verschrikkelijk om zoiets te moeten meemaken...zowel voor hem als voor jou. Toch lees ik heel veel liefde uit het gedicht...gelukkig...want alleen een grote liefde kan door deze heel moeilijke tijd heen helpen... Heel veel sterkte en groetjes, Ton |
|
| schattebout: | Woensdag, januari 22, 2003 12:43 |
| Wat verschrikkelijk voor jullie. Heel veel sterkte!!! liefs n. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: xJESSICAx | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||