Lieve oma,


In mijn kinderjaren, ben ik weinig bij jou geweest.
Tot de band die ik graag gewilt zou hebben, Zijn we niet echt gekomen.
Maar de laatste jaren begon het tegroeien.
Helaas hield jou ziekte het tegen.
En kon onze oma-kleindochter band helaas niet meer verder bloeien.

Je wou vechten, Vechten voor jou ziekte.
Maar alzheimer hield jou gevecht tegen.
Je ziekte was testerk, Het hield je tegen om nog vele jaren verder te leven...

Maar ondanks alles hebben we alles gedeeltelijk in kunnen halen.
Je bent er nu niet meer, En ik mis je....

Ze was een lieve oma, met goede bedoelingen.
Ze wou alles wat goed is voor een mens.
Voor Opa, voor haar, voor de familie en voor de mensen die ze kende.
Ze wou lang leven... ze wou gezond leven, want ze deed er alles voor.
Roken, ongezond eten, geen beweging...dat is niet goed voor je zei ze altijd.
Ze deed echt alles om gezond te blijven.
Ze liep zelfs 4 km per dag met haar hondje, Ze kende heel Beilen, en Beilen haar,
Want lopen is goed voor je....

Ze was een lieve vrouw, zelfs voor haar achterkleinkind Youri.
Ze was er al veel mee bezig toen ik zwanger was...Ze voelde aan mijn buik...
En zei dik, duurt niet lang meer...
Toen ze hem in haar armen hield, had ze tranen van geluk,
Want ze was gelukkig, gelukkig met ieder mens...
Vandaar die bezorgdheid, Maar mensen begrepen het soms niet goed..

Maar het was, Gewoon goed bedoeld....

Dag lieve oma, je zal altijd in mijn gedachten leven....

(dit gedicht is volgens mijn zus haar gevoelens over mijn oma die 19-01-03 overleden is.)