Onzichtbare schim.
Als een onzichtbare schim,
dwaal ik door het leven.
Geen mens die me ziet,
Niemand die me hoort.
Ik probeer
er alles voor te geven,
maar wat ik ook doe
en wat ik ook zeg,
Ze zien me niet,
verstaan geen woord.
Dus loop ik alleen
mijn levens-weg.
Ik doe alles wat ik kan,
voor iedereen.
Maar als ik
een vriend nodig heb,
is er geen.
Dus loop ik,
zonder opgemerkt te worden,
Als een onzichtbare schim,
een eenzaam leven in.
Reacties op dit gedicht
| belleza: | Woensdag, april 30, 2003 16:36 |
| heel mooi,,zo heb ik ook het gevoel maar myn vrienden zeggen dat ze het begrypen en zich ook zo voelen.ze snappen het niet ,ik voel me altyd maar achteruit gaan zoals jy zegt onzichtbaar worden.. | |
| Dudek: | Vrijdag, januari 24, 2003 21:27 |
| Ik heb je gedichtje gelezen, ik heb een klein stukje van jou gezien... Als dat jou hart kan verwarmen Georgina? Groetjes Dudek |
|
Over dit gedicht
| Auteur: WritingMoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: Iejoor | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||