Over vetrolletjes en ribben
Welvaart kleurt de mens
er klinkt menigmaal vermageren
als vetrolletjes welig tieren
de voorganger predikt
rechtvaardigheid voor allen
als klokken nagalmen
het volumeknopje van het gehoor
vergeet onhoorbaar de preek
als het credo aanvang neemt
hongerige buikjes rommelen
als de dood onherroepelijk
hun verplicht vasten stopt
rechtvaardigheid in stilte
even geen welvaartbewustzijn
maar vasten als keuze
alleen door gelijkwaardigheid
het teveel aan eten te delen
verdwijnen ribben
en vetrolletjes in elk beeld.
24-01-‘03/23:28
Reacties op dit gedicht
| ingske: | Zaterdag, januari 25, 2003 13:49 |
| Inderdaad, welvaart betekent daarom nog niet wel-zijn voor iedereen! | |
| Huting: | Zaterdag, januari 25, 2003 10:05 |
| Helaas , maar als ik vandaag minder eet hebben ze daar geen maaltijd meer.... Maar je hebt wel gelijk, maar hoe... Liefs, Doortje |
|
| Roxette: | Zaterdag, januari 25, 2003 00:58 |
| Een betere verdeling zou niet gek zijn....al ben ik net naar de Mexicaan geweest (oef) ik ben het helemaal met je eens..... liefs Rox |
|
| ==Joda==: | Zaterdag, januari 25, 2003 00:42 |
| tja Wil, wat wil je lang leven de welvaarstaat? hmz het kan natuurlijk ook onze ondergang worden ^__^ |
|
