drie generaties
Drie generaties
Het kind in haar is geboren
maanden voor het leefde
zat zij in grote angst
wie zou ze het vertellen
En waarvan was ze het bangst?
vader las gezapig in zijn krant
en moeder kookte eten
waar begin ik met vertellen
dacht deze jonge meid
Pas 16 lentes jong
stond zij van binnen in brand
de grote vraag waar begin ik nu
is moeilijker als de daad
Ik zal het vader gaan vertellen
over het kind dat komen gaat
want van hem was ze niet bang
voor haar grote moment
Ze begon zichzelf te kwellen
wat was dit toch voor praat
maar het duurde niet lang
want voor diegene die haar kende
Zou zij zich toch naar moeder wenden
zij deed hier haar verhaal
en er kwam van beide
een heel erg warm onthaal
Het kind dat groeide op
en kreeg ook zelf een baby
ook deze groeide op
en weet je:
het is je moeder
misschien wel?
Maribu
21-01-03
17:42
Reacties op dit gedicht
| blommeke: | Zaterdag, januari 25, 2003 09:28 |
| wat een mooie opsteker, je verwoord goed dat zelfs de moeilijkste dingen, uiteindelijk een plaats krijgen, en dat het goed is,... Blom |
|
| Di Angeli: | Zaterdag, januari 25, 2003 00:38 |
| Ergens op de site, is een soort gelijk geval aan het handje.... Hopelijk ziet zij het ook. Mooi verwoord pal. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: maribu | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||