Hoor de waterval
Perst moeder aarde
het water tot een stroom
vanuit een bron
kronkelend onbestemd
toch tot een waterval.
Stroomopwaarts
de tocht van een forel
schubben schitteren
regenboogkleuren
in het opspattend water.
De berg onbekend
vraagt speelse ontdekking
waar de ochtend
erboven de zon ontwaakt
hoor het vallend water.
Gegrift het moment
dat het verlangen nu
drijft naar toen
waar de zon mij ving
in het wit van de val.
De waterval roert mijn hart
als een lokroep op reis
gelijk een magneet mij trekt
zonder te zoeken
bij elke klim naar boven.
Verbonden met het zweet
van de berg
stroom ik mee
op mijn weg naar beneden
zonder einde.
25-01-’03/19:40
Reacties op dit gedicht
| the sous: | Zaterdag, januari 25, 2003 23:33 |
| Whauw!! Heel mooi! _snik_ 0)_)0 |
|
| koelemij,harold: | Zaterdag, januari 25, 2003 22:25 |
| ome willem ik moet plassen hahah sjappo wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||