neveneffecten van een laatste groet
de zwarte tekens van angst
verschijnen weer in groot
contrast tussen ondergrond
en de letters die het goot
mijn ogen worden marteltuig
maar woorden kunnen niet
glijden langs mijn huig
omdat angst zijn armen strekt
en zelfs mijn ledematen zwijgen
terwijl mijn hersenen tegen
hun meesters wil in, opslaan
in herinneren, wat voor mij lag
en hoe de mond open stond alsof
de stembanden gingen trillen « hulp »
maar die zou niet kunnen baten
want ze had deze wereld reeds verlaten
maar volgens mij veel te traag
want ze is afgevreten laag na laag
door de ziekte, als een bloeddorstig
dier en ik zie haar telkens weer
verschijnen weer in groot
contrast tussen ondergrond
en de letters die het goot
mijn ogen worden marteltuig
maar woorden kunnen niet
glijden langs mijn huig
omdat angst zijn armen strekt
en zelfs mijn ledematen zwijgen
terwijl mijn hersenen tegen
hun meesters wil in, opslaan
in herinneren, wat voor mij lag
en hoe de mond open stond alsof
de stembanden gingen trillen « hulp »
maar die zou niet kunnen baten
want ze had deze wereld reeds verlaten
maar volgens mij veel te traag
want ze is afgevreten laag na laag
door de ziekte, als een bloeddorstig
dier en ik zie haar telkens weer
Reacties op dit gedicht
| Gioi: | Maandag, januari 27, 2003 02:24 |
| woorden schieten te kort als sterven lijden wordt, hoe moet je je houden, blij want de pijn is weg? Maar met de pijn ook de gene waar je van hield. Mischien is het beter zo, wie is de eerste die het zegt en met hoeveel pijn omdat het gezegd werd. Ik benijd nieamnd die mensen verliest, hoewel we het allemaal doen, maar mensen met een lange lijdensweg verliezen... aan de ene kant ben je blij dat hun lijden eindelijk over is, en aan de andere kant de pijn van het verlies, |
|
| grasspriet: | Zondag, januari 26, 2003 14:56 |
| wat kan ik er nog aan toevoegen na al deze goede commentaar?! xxsoenxx |
|
| lani: | Zondag, januari 26, 2003 14:29 |
| ik hoop dat het zieke beeld stil verdwijnt en't mooie tevoorschijn komt!! zwaar zeer zeker, mooi ook :):) x-x-x |
|
| Dudek: | Zondag, januari 26, 2003 14:16 |
| Tim jong een toverkunst schuilt er in uw woorden... Het jammerhout ramde door m'n hersenpan toen ik jou gedichtje las. Knap! |
|
| hadassah: | Zondag, januari 26, 2003 11:59 |
| dit is een gedicht dat ik kan blijven lezen en het me verbazen, zoveel schoons. soms is de aantrekkings kracht van angst groter dan wat je met je lichaam kan. |
|
| herfstkind: | Zondag, januari 26, 2003 11:58 |
| angstaanjaagend mooi! leifs |
|
| Zasan: | Zondag, januari 26, 2003 10:48 |
| Geen gemakkelijk gedicht, tim. Maar wel erg goed geschreven. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tim balthazar | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||