Een ochtendmens
Een ochtendmens,
Even mag ik ervaren,
het mooie van dit begin.
Het begin van de dag,
tegemoed gaand met goede zin.
Een zon die straalt,
in het hok kakelen de kippen.
Een hond die blaft ergens in de verte,
En het halve dorp ligt nog te pitten.
Zij die slapen,
missen al deze schoonheid.
Dus komt allen eens het bed uit,
het is alweer de hoogste tijd.
Want deze schoonheid is vergankelijk,
vanmidddag komt er vast weer regen.
Maar op dit moment,
kan ik daar wel tegen.
Want ik mocht al dit schoon,
en al deze pracht van de ochtend beleven.
En dat heeft aan deze dag,
een vrolijke tint gegeven.
Dus sta ik "vroeg" op, *
en ga vlug uit bed.
Anders mis ik alweer,
het beetje pret.
Nu nog een verre tocht,
want de hond moet eruit.
Dus sta ik vroeg op,
en ga vlug mijn bedje uit.
*vroeg: half 10, maar wel nadat ik om half 5 pas mijn bed in dook.... *grin*
Eens wat vrolijks gevloeid,
uit mijn pen zo op papier,
het leven is deze dagen al moeilijk genoeg,
dus geniet ik eventjes van al het kleine plezier.
Miriam
Reacties op dit gedicht
| Dudek: | Zondag, januari 26, 2003 14:23 |
| Nog een ochtendmens groet u? In een bad van dauw schuilt de geboorte van een nieuwe dag... Een vrolijk gedichtje met alleen maar waarheden |
|
| Rimjam: | Zondag, januari 26, 2003 12:55 |
| Ok, het was nog vroeg toen ik het schreef vanochtend maaruh: tegemoed = tegemoet ennuuh vanmidddag = vanmiddag :-$ |
|
| Gioi: | Zondag, januari 26, 2003 12:07 |
| Heel mooi ;-) | |
