witte doodskist, met bloemen2
De koffers zijn gepakt.
De zeven scherven van zeven jaar ongeluk op haar schouder.
Als de deur maar open gaat.
De sleutel die de dichte deur verslaat.
Daar ligt de straat. De eerste stappen zijn als lopen op vuur.
Het hekje valt dicht. Gebroken wordt de gevangenis muur.
De wereld ontvangt haar met open armen.
De stap was zwaar, maar het moment was daar.
Vrijheid. De klap ontvlucht.
Vrij…zucht!
Reacties op dit gedicht
| Reiger: | Vrijdag, oktober 28, 2005 06:39 |
| Erg mooi deze...... Diana (moeder van Anita) |
|
| Cyrilla : | Zondag, januari 26, 2003 21:36 |
| Zal een van de zwaarste stappen zijn. Maar na het hek is het nog niet voorbij. Dan komen de muren in je hoofd |
|
| Zasan: | Zondag, januari 26, 2003 21:34 |
| Deze is al veel mooier dan 'Witte doodskist'. Vrijheid! |
|
| Lobbes: | Zondag, januari 26, 2003 21:21 |
| jaaaa :) en zo hoort het!! vrijheid blijheid Liefs, Lisette |
|
Over dit gedicht
| Auteur: the sous |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||