Voor mijn ogen het beeld
Wat ik nooit heb verafschuwd
Je lichaam naar mij, je gezicht afgewend
Je ogen in blikken van duidelijk walging

Tranen vol angst die stromen gaan vormen
Waterweg lang, van ongekend verdriet
Onophoudelijk trillen van voelbare spanning
Gillende pijn om het eenzaam opnieuw

Maar ik zwijg, kijk je aan
Ik zie geen problemen die pijnen verwekken
Voel wel je angst om een andersom uiterlijk
Verkies je te delen met tweederangs 'ik'

Nu schijn je te merken wat ik je niet aandoe
Kijkt verbazingvol om, met een traan in je stem
Vraagt me naar dingen die 'k-niet kan ontdekken
Snikkend naar liefde die jij nog niet kent

Ik glimlach verbeten, bezorgd om je toekomst
Loop naar je toe, alsof jij me niet kent
Voel een verlangen naar dit wat je pijn doet
Een weg door het heden, voor jouw voorbestemd

Een metertje voor je, schijnt het te stoppen
De angst voor de pijn om de angst die er is
Twee stappen naar voren, om snel te vergeten
Wat koud en verlaten de weg nog niet wist


z¤nnetje
28/01/2001