massagraf
Als vlinders moeten sterven
doodgaan, een na een
en er niets achterblijft
dan een leeg karkas
met geknakte vleugels...
Dan sta je daar
huilend, met lege handen
en een gebroken hart
smekend om een waarom
plots weer alleen...
Wat tot voor kort
nog zo mooi leek
waarvan je echt dacht
dit krijgt niemand kapot
blijkt een droom...
Nu de vlinders doodzijn
en ik radeloos achterblijf
kan ik enkel wensen
dat ik nooit wakker
had moeten worden
doodgaan, een na een
en er niets achterblijft
dan een leeg karkas
met geknakte vleugels...
Dan sta je daar
huilend, met lege handen
en een gebroken hart
smekend om een waarom
plots weer alleen...
Wat tot voor kort
nog zo mooi leek
waarvan je echt dacht
dit krijgt niemand kapot
blijkt een droom...
Nu de vlinders doodzijn
en ik radeloos achterblijf
kan ik enkel wensen
dat ik nooit wakker
had moeten worden
Reacties op dit gedicht
| Ronald Verboven: | Woensdag, mei 21, 2003 23:12 |
| tja, da vlindergedoe is nogal cliché maar eigenlijk ni te onderschatten: van vlinders moet ge maar naar het massagraf zien te associeren, goe gedaan... | |
| Marieke: | Dinsdag, januari 28, 2003 22:16 |
| Toch zal er ook voor jou een dag komen dat de zon weer schijnt en dat er nieuwe vlinders vliegen. Nu zijn het nog rupsjes die je nauwelijks zien en die zich in hun cocon hebben verstopt, maar binnenkort zullen ze je weer met al hun kleurenpracht omringen! Liefs Marieke | |
Over dit gedicht
| Auteur: beats | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||