het is te zien aan je gezicht......
jou ogen spreken boekdelen
de tranen rollen langs je wangen
niemand dat die wonde nog kan helen
en jij die blijft snakken naar het verlangen
Je huilt, een zee van tranen om je heen
je probeert ze te verbergen maar het lukt je niet
je voelt je moederziel alleen
en hebt onmens veel verdriet
Jou gezicht is bedrukt met pijn
niemand dat je helpen kan, maar wel wil
we kunnen er enkel voor je zijn
maar voor de rest staat de tijd niet stil
Huil maar uit en praat
ook hier kom je doorheen
en als je wil dat men je nu alleen laat
weet dan, je bent niet alleen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Mistory | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||