...
Je schreeuwt
schreeuwt door de ruimte
harde woorden
als klappen om mijn gezicht
maar ook jij wordt geslagen
door mijn woorden.
Ik weet niet meer wat ik roep
ik hoop gewoon dat het pijn doet
dat je voelt wat ik voel
dat je lijdt zoals ik lijd
want dit gevoel
wil ik nooit meer hebben.
En dan opeens
stilte
een muur die er plots staat
die nooit meer weggaat
voordien is die muur er nooit geweest
alles is nu te laat.
schreeuwt door de ruimte
harde woorden
als klappen om mijn gezicht
maar ook jij wordt geslagen
door mijn woorden.
Ik weet niet meer wat ik roep
ik hoop gewoon dat het pijn doet
dat je voelt wat ik voel
dat je lijdt zoals ik lijd
want dit gevoel
wil ik nooit meer hebben.
En dan opeens
stilte
een muur die er plots staat
die nooit meer weggaat
voordien is die muur er nooit geweest
alles is nu te laat.
Over dit gedicht
| Auteur: Eveline | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||