Schaduwen bewegen
In een kamer zonder licht
Hoe moet ik in godsnaam
Met al deze dingen in de kamer
Me in rechte lijnen wringen
En iemand een mes op de tong leggen
Als ik de spreukentegels in mijn hoofd
Niet meer kan lezen

Opgesloten in mezelf
Zoek ik naar de muren van vrijheid
Om zonder een woord te zeggen
Te vluchten voor haat en ergernis
Zonder einde, geen begin
Stortend in de afgrond der teleurstelling
Zolang ik cirkels blijf lopen
Om mijn vragen heen

De gelijkenis tussen haat en liefde
Zal de kloof tussen ongeloof en bezetenheid
Dieper maken
Totdat de touwladder van vergeving
Mij weer wat adem gunt
En samen met jou stijg ik op in vrede
Zodat de haat bezwijkt
En ons de liefde geeft