wreedheid
Ach een zowat dood
vogeltje, kijk zijn
oogjes vallen bijna
dicht zo triest kijk
hoor hij tjilpt nog
1 keer nauwelijks
hoorbaar zo triest
ach kijk hij slaat
nog 1 keer met
zijn vleugeltjes
proberend te
vliegen ik moet
huilen ach kijk
hij valt om
nou is hij dan
echt dood
ik moet zachtjes
huilen, ach zo triest
Wat is het leven
toch wreed of de
natuur, of de mensen
Reacties op dit gedicht
| herfstkind: | Zaterdag, februari 01, 2003 09:45 |
| mensen zijn de grootste moordenaars hier op aarde, en toch kan je neit zonder... zo prachtig in zijn eenvoud lieffie!!!! liefs Evi |
|
| waterval: | Donderdag, januari 30, 2003 12:21 |
| gelukkig zijn er mensen zoals jij die de wereld minder meedogenloos doen lijken......blijf ontroeren....... héél mooi...... |
|
| Iejoor: | Donderdag, januari 30, 2003 11:58 |
| Of je ogen zien het wreed, en sluiten zich voor het tegenovergestelde... Liefs, Chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eddy daemen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||