Ben zo dom geweest om je te geloven..
Waarom heb jij mij in de steek gelaten,
ik dacht even wij zijn voor altijd maten.
Jij luitsterde naar mij en gaf me raad,
een gaf commentaar na elke daad.
Maakt niet uit goed of slecht,
Ik kon altijd bij jou terecht.
Maar nu ineens zie je me niet meer staan,
heb ik dan wat bij je misgedaan.
Je laat me niet eens bij je langs komen om te praten,
ben jij me nu om een een of andere reden gaan haten?
Wat er is nu bij mij meer aan de hand,
ik sta echt voor de afgrond net op de rand.
Ik dacht toen van bij jou kan ik me hart wel uitstorten,
maar dat had ik even goed mis.
Want jij ben er voor mij niet meer,
en dat doet me eigenlijk best veel zeer.
Want je had het belooft,
en ik ben dan zo dom dat ik dat geloof.