Irritatie in de trein
Irritaties tijdens een treinreis...
Irritaties stapelen zich op,
weer iemand neemt zijn telefoon op.
Beltoon na beltoon steeds weer,
en die irritante piepjes van smsjes nog meer.
Moe van het geluid,
zet ik mijn gehoor maar gewoon uit.
Starend naar de wereld achter het glas,
wilde ik dat ik buiten was.
Nog een klein stukje en dan ben ik er,
maar de bestemming lijkt nog best wel ver.
Weer een station voorbij,
nog even en dan ben ik weer vrij.
Denkend aan de natuur en van de vogels het vrolijk gefluit,
denk ik al een paar stations vooruit.
Zodra ik de trein uit stap is het stil.
Want mijn telefoon heeft niet voor niks de functie:
TRIL!!!
Reacties op dit gedicht
| pramodah: | Vrijdag, januari 31, 2003 23:46 |
| er komt nog een tijd dat overal bordjes staan *niet rokers en geen gsm*:p......... | |
| Iejoor: | Vrijdag, januari 31, 2003 20:27 |
| Ik ken die ergenis... en de gesprekken? Altijd zonder inhoud...'ja ik zit nu in de trein.' Totdat jou telefoon gaat, dan is het opeens wel interessant ;-) Gniffel, Chiara. |
|
| Lobbes: | Vrijdag, januari 31, 2003 19:44 |
| precies... ik sluit me aan bij armando..don't worry be happy? | |
| armando: | Vrijdag, januari 31, 2003 19:23 |
waar mensen zich al niet aan kunnen irriteren ;) toch leuk als je mee kan luisteren als ze bijvoorbeeld ruzie hebben met een geliefde...maar dat ben ik weer (A) Ardalan |
|
