afscheid...
Jij zat met ons aan de tafel.
Je nam het kind op je schoot.
Jij at rustig je wafel ...
en maakte weke huid bloot.
Jij glipte m'n 'thuis'
zomaar binnen
en nam me mee
naar het bos.
Pels en veders zwegen,
waar onze voeten gingen.
Een harde lach,
jij liet jouw vogel los.
Je gaf me snoepgoed, allerlei.
Een rode bal.
Je dacht te kopen van mij ...
maar je stal.
Nooit een traan
durven laten.
Steeds
in droom alleen.
Veel plezier met
je duivelse maten!
Geniet van tandengeknars ...
en ween.
Ween.
Reacties op dit gedicht
| Liezeeuuhh: | Zondag, februari 16, 2003 18:30 |
| ... ( I don't now what to say ) ... Liezeeuuh |
|
| Dudek: | Zaterdag, februari 01, 2003 12:03 |
| Het is een vreselijk iets, maar wel een héél mooi gedicht. | |
| armando: | Zaterdag, februari 01, 2003 11:35 |
zucht..mooi! |
|
| tim balthazar: | Zaterdag, februari 01, 2003 09:39 |
| heel mooi veel sterkte tim |
|
| free: | Zaterdag, februari 01, 2003 07:47 |
| ....... liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lani | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||