Misschien
op een dag scheen de zon
zoals ze dat nooit eerder had gedaan
hard
en onverbiddelijk
en zonder mededogen
het was een gewone dag
honden huilen
kind'ren kruipen
bommen suizen
vreemden buiten
vrouw verkracht
bange nacht
levend lijk
man bezwijkt
en de zon brandde
zoals ze dat nooit eerder had gedaan
misschien is dat wel haar manier
van radeloos zijn
bij zoveel onverschilligheid
zoals ze dat nooit eerder had gedaan
hard
en onverbiddelijk
en zonder mededogen
het was een gewone dag
honden huilen
kind'ren kruipen
bommen suizen
vreemden buiten
vrouw verkracht
bange nacht
levend lijk
man bezwijkt
en de zon brandde
zoals ze dat nooit eerder had gedaan
misschien is dat wel haar manier
van radeloos zijn
bij zoveel onverschilligheid
Reacties op dit gedicht
| X-tophe: | Zondag, april 06, 2003 04:21 |
| Wel mooi.Er zijn wel 2 dingen die ik niet goed begrijp:je hebt het over de zon en dan ineens schrijf je: bange nacht,euhm schijnt de zon niet enkel overdag?en wat me ook niet al te duidelijk is : wat bedoel je met levend lijk?lijken leven niet volgens mij,toch niet in realiteit...Best wel diepzinnig anders.neem mijn commentaar niet negatief op he,ik tracht je gewoon te begrijpen...greetz x-tophe | |
| zwaluw: | Zaterdag, februari 01, 2003 13:17 |
| dit is mooi, diepzinnig, een beetje bijtend. laten we hopen dat minder mensen het leed voorbij lopen, en we ons niet meer achter roze brillen verschansen. Heel goed! | |
Over dit gedicht
| Auteur: egel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||