toen jij stierf
Toen jij stierf
is de wereld gewoon doorgegaan
met draaien.
Het werd nacht en ook weer morgen.
Er was lawaai en stilte
en ook om ons heen
maakte het leven van alledag
evenveel lawaai als anders.
Alleen, bij ons kwam dat
harder aan dan normaal.
Wat deed het pijn
te zien en te horen
dat alles gewoon doorging
toen jij gestorven was.
Wreed en onverschillig,
genadeloos en onbarmhartig was het
en elke indruk stak dieper,
deed meer pijn.
Nee, ze kunnen niet weten
wat wij nu voelen:
die steken pijn
van afgesneden zijn
en nooit meer samen...
Ach, niets zal meer hetzelfde zijn
zonder jou.
Reacties op dit gedicht
| marsch: | Vrijdag, oktober 05, 2007 23:13 |
| Dit gedicht is geschreven door: Gerard Oostveen uit: Zaaien in tranen, woorden van verder dan dood, Dabar-Luyten, Aalsmeer |
|
| *~Lorekeuh~*: | Dinsdag, augustus 03, 2004 11:48 |
| Vind me hier helemaal in .. Heb ook iemand verloren en .. 'k voel me net hetzelfde als jij beschrijft ! Xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marsch |  
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||