Eenzaamheid
Het huis loopt vol met mensen
en toch voel ik me alleen
ik wil wel met ze praten
maar ze luisteren niet, net als voorheen.
Ze zijn te druk bezig met zichzelf
en horen niets van mijn verhaal
wat kan het hen ook schelen
hoe ik me voel, waarvan ik baal.
Dus ik spring vlug in m'n auto
en rij wat rond, zo zonder doel
steek een goed muziekje op
sluit perfect aan bij m'n gevoel.
Want 'k voel me eigenlijk eenzaam
zo zonder jou, hier aan m'n zij
ik zal het toch maar moeten redden
want jij ging weg, ja weg van mij.
'k Wil gewoon met iemand praten
iemand die luistert naar m'n verhaal
het hoeft echt niet lang te duren
een minuut of tien, misschien?
Reacties op dit gedicht
| snottebel: | Zaterdag, juli 19, 2003 00:46 |
| Ik kan wel dagen naar je luisteren...Hoop dat je weet dat ik het echt meen!!! En dat ik heel blij ben dat ik je mag kennen!! Groetjes |
|
| ~siRa~: | Donderdag, maart 06, 2003 23:27 |
| ontroerend, zielig... misschien niet helemaal de juiste woorden maar wat anders kan ik er niet over zeggen |
|
| Lady R: | Zondag, februari 16, 2003 14:23 |
| ja da tvalt niet mee! k ken het ook! maar er komt vast iemand die je wel wil horen! geduld! kuszzz rian |
|
| Zasan: | Vrijdag, februari 14, 2003 23:11 |
| Dat is eenzaamheid. Je wil niemand lastig vallen met je probleem en toch heb je dringend iemand nodig. Herkenbaar. |
|
| wuis: | Zondag, februari 02, 2003 16:18 |
| ik weet hoe je je voelt! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evy* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||