steeds maar weer...
Het meisje dat ik kende is weg,
verborgen achter een grote heg,
heeft zij weer eens pech...
Het heeft haar gek gemaakt,
een kreet geslaakt,
weg geraakt...
ze hadden geen geld
woonden op de stortbelt
en zij heeft haar aangemeld...
duizende tastende handen
mannen uit verschillende landen
die daar stranden...
zij plezierde hen
geen ene gentlemen
geen gewen....
ze heeft haar eigen verminkt
het heeft nog jaren gewringt
nooit heeft iemand nog naar haar gelinkt...
verborgen achter een grote heg,
heeft zij weer eens pech...
Het heeft haar gek gemaakt,
een kreet geslaakt,
weg geraakt...
ze hadden geen geld
woonden op de stortbelt
en zij heeft haar aangemeld...
duizende tastende handen
mannen uit verschillende landen
die daar stranden...
zij plezierde hen
geen ene gentlemen
geen gewen....
ze heeft haar eigen verminkt
het heeft nog jaren gewringt
nooit heeft iemand nog naar haar gelinkt...
Reacties op dit gedicht
| Wim Meeus: | Zondag, februari 02, 2003 17:12 |
| Pijnlijk om te lezen. Maar mooi beschreven. Blijf vooral schrijven. Je komt er wel ... XXXXX en knuffff Groetjes van Wim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~*gecko*~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||