ik zie de lucht
nog onbevangen
in het blauw dat groen beziet
van de aarde die er geurend
van haar eigen jeugd
geniet
ik zie de bomen
takken strekken
tot waar het licht hun ziel bereid
in de wind die zo verkoelend
al het zonlicht zomers spreid
en ik dwaal
lopend over nieuw geboren
vliegend in mijn eigen geest
met mijn vleugels van verlangen
waar de zin het leven leest