Toch weer niet..
Toch weer niet..
Lach maar nu je me ziet huilen
Je woorden hebben hun doel geraakt
Gelukkig is het enkel een schaafwonde
Het heeft slechts oppervlakkig geraakt
Ik ben dus duidelijk wel sterker
Laat niemand nog zonder meer dichtbij
Ik trek me jou echt niet meer aan
Van nu af denk ik meer en meer aan mij
Ja ik weet het, je hebt me toch gekwetst
Maar mijn woede is al groter dan de pijn
Omdat ik dacht dat ik hier een plaatsje had
Waar ik er eerlijk echt mocht zijn
Kwaad en verdrietig op mezelf
Omdat ik me weer te snel laat gaan
Maar ik geloofde echt dat er hier
Wel mensen aan *mijn* zij zouden staan
-04.02.2003-
Cartooneken
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, februari 04, 2003 22:06 |
| blijf maar zacht van zijde buigzaam als het ruisend riet, alleen dan ben je sterker dan de storm kan bewerken. groetje van de zijlijn, hans |
|
| Lobbes: | Dinsdag, februari 04, 2003 21:47 |
| G0h....wat herkenbaar!!! Liefs, Lisette |
|
| Iejoor: | Dinsdag, februari 04, 2003 19:25 |
| En ik sluit me aan bij robski... Vette knuffel voor jou marthe, Sterk geschreven... Ik wil je geen ongelijk geven. Je bent geen dader, eerder slachtoffer. Onthou dat. Liefs, Chiara. |
|
| Robski: | Dinsdag, februari 04, 2003 18:20 |
| Hier *wijst naar zichzelf* in ieder geval wel lieverd.. en ik laat je echt niet los... Goed geschreven... *sterkteknuffffff* Liefs, ikke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Toonie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||