Zwijgende schimmen en pratende zielen.
Normaal, anders, fragiele.
Alles onderverdeeld in de vakken.
Door het bos heen alleen de takken.

Verdwaalt, Versneld.
Duister raakt alles eromheen.
Stap voor stap, been over been.
Bomen worden lijnen.
Lijnen worden stippen.
Voordat het gezegd wordt verlaat het woord al de lippen.

Stemmen, het schreeuwen van de leegte.
Alles in opstand.
Lichten, verlichten de schaduwen.
Het schimmenspel op het gordijn.
Het wegvallen in het bewustzijn.
Nadat het woord is uitgebracht,
is het de twijfel die speelt in de schijn.

Zachte herinneringen spelen in de foto’s.
Fictie speelt zich af op de witte muur.
De reflectie, spiegelt in het glas.
De eenzaamheid fluistert.
Wat als ze er nog zouden zijn?