Duivels kom, duivels kom
Mijn spiegelbeeld kijkt mij vragend aan
Wie is dat meisje dat ik zie staan
Haar lieve blik verschrompeld
Terwijl haar zachte stem mompelt:
“duivels kom, duivels kom, laat mij voelen
wat deze mensen met haat bedoelen”
Lange blonde haren, niet meer dan schijn
Ogen die vol van verlangen zijn
Ze verlangen naar duister en zwart
Koud als ijs en als het leven zo hard
Blauwe ogen vol verdriet
Worden legen gaten waar men niets meer in ziet
Reacties op dit gedicht
| miquel: | Donderdag, mei 08, 2003 11:37 |
| no no mail me is misschien kunnen we elkaartjes wel helpen en niet zo somber in kijken guapa con un beso y todo mi amor IQI |
|
| maaike m.: | Donderdag, februari 06, 2003 17:37 |
| heel mooi gezged, maar laat je niet verdwijnen in het duister, want diep in je, zit nog liefde, probeer die liefde te laten groeien want het leven kan mooi zijn, dat weet je vast, als je goed nadenkt. sterkte!!! XxXxX maaike |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Spinnekop | 
|
|
| Gecontroleerd door: Iejoor | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||