De starende ogen.....
Ik zit in de bus
en kijk in het glas.
Het weerkaatst, starende ogen
van een ziek meisje.
De depressie kijkt me aan,
ik schrik ervan.
Ik voel wat zij voelt,
zo herkenbaar.
Ze snijdt zichzelf,
ik zie haar littekens.
Ik verdwaal in haar ogen
en begin te huilen.
Want die diepte van haar ogen vertelt mij,
wie zij is.
Het meisje met die starende ogen
ben ik........
Reacties op dit gedicht
| Pepe: | Donderdag, februari 06, 2003 19:58 |
| heel ontroerend en treffend, ik eindigde jou gedichtje met glazige ogen. Een traan die ik moest bedwingen... aangrijpend gedichtje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~*Idril*~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||