volle middag
De wiek van de kaars
verlaat het vuur
als as
dat verdampt in het
ritme van de tijd.
Een man gaat naar het Oosten
en komt als broeder aan.
Water, vuur , lucht,
geven hem al zijn wijsheid,
schoonheid,
kracht om steeds verder te gaan.
Het duister op een kier,
voor het licht,
dat schijnt op zijn aangezicht.
Drie lichten.
Als leidraad in de nacht.
Maar het duister heeft het niet gegrepen.
verlaat het vuur
als as
dat verdampt in het
ritme van de tijd.
Een man gaat naar het Oosten
en komt als broeder aan.
Water, vuur , lucht,
geven hem al zijn wijsheid,
schoonheid,
kracht om steeds verder te gaan.
Het duister op een kier,
voor het licht,
dat schijnt op zijn aangezicht.
Drie lichten.
Als leidraad in de nacht.
Maar het duister heeft het niet gegrepen.
Reacties op dit gedicht
| *Sofieke*: | Vrijdag, februari 07, 2003 23:19 |
| Soms slorpt het duister het licht op... Dan moet je blind vertrouwen... Maar wat als dat blind vertrouwen geschaad wordt en het licht uit is??? | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lucas | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||