De dood
De dood is zoiets raars,
haast niet te beschrijven.
Waarom gaan er mensen dood,
waarom kunnen ze niet blijven?
Er blijft zo’n grote leegte,
zo onbehaaglijk en zo stil.
Ik geloof niet in een hemel.
Dus waar ging jij naartoe?
Vragen waar ik maar geen antwoord op ontvang.
Maar één ding weet ik zeker.
Ik mis je.
Al veel te lang.
Reacties op dit gedicht
| Little Princess: | Zondag, maart 23, 2003 10:27 |
| Vier de dagen die je samen bent geweest. Je kunt beter kijken naar de mooie herinneringen met n warm gevoel, dan met een slecht gevoel. Natuurlijk mis je die persoon en die dingen... Maar je kunt alleen iets missen, als je het ook hebt gehad. Hm.. moeilijk duidelijk te maken. Begrijp je wat ik bedoel? |
|
| WL: | Maandag, februari 10, 2003 14:21 |
| In de herfst lijkt alles dood en gestorven, maar in de lente zie je langzaam de dode dingen weer tot bloei komen. In het leven is dat net zo, later zie je de gedachten aan de dood verdrongen worden door de mooie herinneringen die iemand heeft achtergelaten. | |
| Iejoor: | Vrijdag, februari 07, 2003 22:23 |
| Elke dag is één teveel... Maar een geboorte, van een mooie herinnering. Liefs, en sterkte, Chiara. |
|
| ~Marina~: | Vrijdag, februari 07, 2003 21:18 |
| er is maar een ding wat je moet in dit leven en dat is sterven geen mensen ontkomt eraan zij die sterven verdienen te leven en soms zijn zij die leven beter af als ze dood zouden zijn het is een cirkel is ze rond dan is het tijd en dat is niet altijd eerlijk sterkte, Marina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MarijeL | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||