Stille getuige
~*~
Vanuit mijn ooghoeken zag ik
Hoe zij verwoed om zich heen sloeg
Haar armen als losgeslagen wieken
Zich onbewust van mijn aanwezigheid
Alles wat haar dierbaar was
Moest kapot, vernietigd worden
Te veel herinneringen
Aan de persoon die zij niet was
Dreigend breidde haar woede zich uit
Vernielde zo haar kamer
En daarmee alle bewijzen
Van wie hier had gewoond
Uitgeput knielde ze eindelijk neer
En hield een foto vast van vroeger
Uit de tijd dat ze nog gelukkig was
En ze huilde, dit keer van spijt
Want die stille getuige
Zou nooit meer iets zien
~*~
Vanuit mijn ooghoeken zag ik
Hoe zij verwoed om zich heen sloeg
Haar armen als losgeslagen wieken
Zich onbewust van mijn aanwezigheid
Alles wat haar dierbaar was
Moest kapot, vernietigd worden
Te veel herinneringen
Aan de persoon die zij niet was
Dreigend breidde haar woede zich uit
Vernielde zo haar kamer
En daarmee alle bewijzen
Van wie hier had gewoond
Uitgeput knielde ze eindelijk neer
En hield een foto vast van vroeger
Uit de tijd dat ze nog gelukkig was
En ze huilde, dit keer van spijt
Want die stille getuige
Zou nooit meer iets zien
~*~
Reacties op dit gedicht
| Erna Muermans: | Zaterdag, februari 08, 2003 21:59 |
| ik vind de titel zo mooi gekozen stille getuige ondergaat het gesprek of de gebeurtenis zegt niets maar neemt alles volledig in zich op en dat gevoel kunnen beschrijven vind ik heel knap groetjes Erna |
|
| Iejoor: | Zaterdag, februari 08, 2003 21:11 |
| zeker geen woorden voor, al zijn ze slecht gesproken... Liefs, Chiara. |
|
| D-mos: | Zaterdag, februari 08, 2003 14:39 |
| klinkt scary, zo mooi | |
| *A Shy Girliej*: | Zaterdag, februari 08, 2003 14:34 |
| Wauw... Zijn geen woorden voor.. xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedichten-freakje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||