Dag oma...
Na zoveel jaren weer denken aan u,
Weer die pijn en dat verdriet.
Waarom die herinnering weer boven komt?
Ik weet het echt niet.
Weer denken aan u in dat bed,
Ziek en wachtend op het einde.
Ik wist wat er gebeurde, maar besefte het niet goed,
Logisch, voor een 6-jarig meisje zijnde.
Die dag dat wij afscheid namen,
Ik denk er nog steeds vaak aan.
En hoe ik het ook probeer,
Dat filmpje wil maar niet uit mijn hoofd gaan.
Dag oma, tot ziens,
Niet beseffend hoelang ik u niet zou zien.
Niet wetend hoelang die pijn ging duren,
Heelt die wond überhaupt nog geheel, misschien?
Monique
Weer die pijn en dat verdriet.
Waarom die herinnering weer boven komt?
Ik weet het echt niet.
Weer denken aan u in dat bed,
Ziek en wachtend op het einde.
Ik wist wat er gebeurde, maar besefte het niet goed,
Logisch, voor een 6-jarig meisje zijnde.
Die dag dat wij afscheid namen,
Ik denk er nog steeds vaak aan.
En hoe ik het ook probeer,
Dat filmpje wil maar niet uit mijn hoofd gaan.
Dag oma, tot ziens,
Niet beseffend hoelang ik u niet zou zien.
Niet wetend hoelang die pijn ging duren,
Heelt die wond überhaupt nog geheel, misschien?
Monique
Reacties op dit gedicht
| Jan: | Zondag, mei 06, 2001 17:31 |
| Stom wijf wa veur een dom marginaal belachelijk gedichtje is dees jong?Allé das toch den besten dag van u leven als u bomma sterft? | |
| Sanne v.d. Bosch: | Zaterdag, februari 24, 2001 03:06 |
| Hoi monique Ik voel me vandaag heel erg ellendig vandaag is t precies een jaar geleden dat mijn opa overleed aan longkanker. Ik ben bij hem geweest tot dat hij in slaap viel. Je gedicht is erg mooi en t doet me erg goed om te lezen dat ik niet de enige ben die der na zon lange tijd nog mee zit dat der opa overleed. Mijn opa was de eerste die ik dood zag en ik zie em nog vaak in dat ziekenhuisbed liggen. dank je. Heel veel sterkte |
|
| birgit wels: | Vrijdag, februari 16, 2001 22:43 |
| hoi monique, ik heb je gedicht gelezen en ik vond het een heel toepasselijk gedicht. mijn oma is nog niet zo lang geleden overleden en ik heb het ook zo ervaren. groetjes birgit. |
|
| amanda: | Donderdag, februari 15, 2001 20:59 |
| hoi monique,het is echt heel mooi geschreven!denk aan de mooie herinneringen die je van je oma hebt.veel sterkte! | |
| Robbe: | Dinsdag, februari 13, 2001 18:49 |
| heel mooi gedicht doet me denken aan de dood van mijn opa je zag hem elke dag meer en meer versuffen heel zielig om te zien en op een dag op scouts kamp een brief kreeg dat mijn opa overleden was aan bloedkanker heel triestig Sterkte |
|
| Marjan: | Woensdag, januari 31, 2001 15:58 |
| Heel erg mooi doet me denken aan me eigen verdriet. Veel sterkte en denk aan die mooie herinneringen Groetjes Marjan |
|
| Joëlle: | Dinsdag, januari 30, 2001 16:08 |
| Wonden helen alleen door tijd... Geef het ook die tijd, dan kan je het een plekje in je hart geven...Dan zijn de herinneringen heel fijn. Sterkte meid! Liefs Joëlle |
|
| ilona: | Dinsdag, januari 30, 2001 14:51 |
| helen zal veranderen in acceptatie...ook al heeft het heel wat tijd nodig.....herinneringen zijn er om te koesteren..en dat geeft een fijn gevoel... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Monique | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||