Als schepen in de nacht
We zijn als schepen in de nacht
varend op de grote zee.
En toen geheel onverwacht
voer jij een stukje mee.
De zee met haar stromen
kabbelt rustig voort.
'K lig op het dek te dromen
tot een storm ons varen stoort.
Langzaam drijven we uit elkander
en verdwijn je aan de horizon.
Je kompas gericht op een ander
Ik vaar terug naar de bron.
Aangekomen in de veilige haven
gooi ik eerst mijn anker uit.
Daar kan ik mijn eigen ik weer staven
en uiteindelijk weer met volle kracht vooruit!
9 februari 2003
Reacties op dit gedicht
| Marian van de Water: | Zondag, februari 09, 2003 19:34 |
| heerijk he dat dobberen en mijmeren op zee, laat je mee varen op de golvenen en dein lekker mee. dat gevoel krijg ik bij jouw gedicht. zaliggggggg |
|
| tim balthazar: | Zondag, februari 09, 2003 17:55 |
| heel mooi groetjes tim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: hotdog | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||