nu, maar dan anders!
Ik heb je gedragen.
Ontweken al je vragen.
We hebben stilgestaan, en gerend.
Maar ik heb je nooit gekend.
Ik had je lief en ik heb je gehaat.
Ik heb je verwekt en je vermoord.
Je vastgehouden en onthardt
Hopend dat je zult vergeten wat je vergat.
Ik heb met je gedeeld.
Te druk gedaan en verveelt.
Ik ben ziek voor je geweest.
Gespeeld de schoonheid en het beest.
Je genomen zoals je bent.
Maar ik heb je nooit gekend.
Ik heb je tranen laten drogen.
De kastelen afgebouwd.
De dromen met je beklommen.
Tot het einde was vertrouwd.
Nu ben je geworden wie je bent.
Had ik mezelf maar nooit gekend!
Reacties op dit gedicht
| Erna Muermans: | Dinsdag, februari 11, 2003 20:03 |
| mooi het gevoel van ouder/kind weergegeven heel herkenbaar je weet nooit wanneer je goed of slecht doet en toch er is die band als die sterk genoeg is geloof ik dat het allemaal goed moet komen wie weet ,misschien pas in onze oude dagen groetjes erna |
|
| Socrates: | Dinsdag, februari 11, 2003 17:06 |
| als je jezelf nooit had gekend ging je hem/haar (ik vermoed je zoon/dochter) ook nooit gekend hebben en zij/hem jou ook niet. Ieder mens is de moeite waard om te leren kennen want uit ieder kan men leren groetjes, Marcsjuh |
|
Over dit gedicht
| Auteur: the sous |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||