Ik en Hulp
Wat is het toch moeilijk,
moeilijk om te leven.
En te praten met mensen
die je toch niet begrijpen.
Of willen ze het niet?
Die psygische ziekte
maakt me gek.
Ik doe mensen pijn,
en mezelf.
Heb hulp nodig
en wil het ook.
Maar het is zo moeilijk
en ik ben bang.
Ik moet er mee leren omgaan
en daar ga ik aan werken.
Ik beloof het iedereen,
jullie zijn getuigen.
ANNEKE gaat er iets aan doen!!
Reacties op dit gedicht
| Estelle: | Woensdag, februari 26, 2003 21:12 |
| sterkte... enne het lukt je wel , maar doe niets omdat anderen het willen!!! | |
| Guan: | Dinsdag, februari 11, 2003 20:01 |
| Dat is heugelijk nieuws, nu gaat het even niet over het gedicht maar over jou. Ik denk wel dat je omringd wordt door warmte die je moed en kracht geven om te vechten tegen het negatieve (ik zal je bijstaan in deze verwoedde strijd) lieve groetjes Peter | |
| sheren: | Dinsdag, februari 11, 2003 18:12 |
| Okey dan, You Go Girl! Je kan het! Sterkte! Liefs sheren | |
Over dit gedicht
| Auteur: ~*Idril*~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||