Ontroeren
Ontroeren
ik zweef over herinnering
het meeste is me lief
zo blijft het me ontroeren
uit vroeger perspectief
Reacties op dit gedicht
| eclips: | Zaterdag, februari 22, 2003 15:58 |
| denk denk denk | |
| margot: | Woensdag, februari 12, 2003 23:26 |
| 'k zweef ff mee...een landing?????? écht prachtig liefs,margot |
|
| Theo van de Wetering: | Woensdag, februari 12, 2003 13:30 |
| niks geen caramelleken!! liefs! euh... pffff |
|
| Jacobs Ivan: | Woensdag, februari 12, 2003 10:54 |
| prachtig !!!!!!!!! | |
| Erna Muermans: | Woensdag, februari 12, 2003 09:08 |
| hey een echt pareltje mooi in weinig woorden en het verleden een positief bekeken meestal proberen we het verleden af te sluiten maar de mooie dingen mogen bewaard groetjes Erna |
|
| Margaritha: | Woensdag, februari 12, 2003 08:18 |
| Ontroerend mooi vooral als je veel herinneringen hebt om te koesteren, maar blijf er niet te lang bij stil staan omdat de toekomst roept! | |
| Roxette: | Woensdag, februari 12, 2003 00:53 |
| herrineringen om in te verdwalen....geven weer kracht voor vandaag.... mooi Waterval slaap zacht Rox |
|
| wijnand.: | Woensdag, februari 12, 2003 00:36 |
| dit gedichtje ontroert mij ook | |
| Di Angeli: | Woensdag, februari 12, 2003 00:20 |
| Ontroeren is iets wat ons kan laten zweven door tijden, met de wetenschap naar morgen, dat er weer momenten komen om te ontroeren... Mooi.... (afgezaagd I know) ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: waterval |  
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||