Ik was weer een tijdje vrolijk en blij,

Dacht dat ik eindelijk kon beginnen,

Beginnen met een schone lei.

Ik heb alles dus gewoon verkeerd gedacht?
of heb ik er ineens te veel van verwacht?

een moeder die haar eigen kinderen veel pijn en verdriet doet

Denkt ze soms dat opvoeden op deze manier moet?

Dan denkt ze het zeker verkeerd

Ik kan alleen maar hopen dat ze er van leert

Zeggen dat ik door 2 “vrienden” ben verkracht

Wie had dat ooit van zijn/haar moeder verwacht?

Ma je hebt me volgens mij nooit geaccepteerd

Heeft je dat van binnen niet bezeerd?

Ik ben toch zeker jou “kleine” meid?

Heb je van dat je mij gekregen hebt dan zoveel spijt?

ma als je zo blijft doen ben je me moeder niet meer

Je blijft me pijn en verdriet doen

Pijn en verdriet steeds weer

Ik wil een moeder die van me houd

En me dingen toevertrouwt

Een moeder die echt om haar kind geeft

En daardoor ook een deel voor haar leeft…